Najtrudniejszy pierwszy krok

No i stało się. W piątek pomyślałam: założę bloga, czemu nie? Tylko, jak to się robi? Nie pytałam co prawda Stacha tylko butterfly`a i w dodatku kiedyś tam przy okazji, ale że jestem trochę Zosia-Samosia, więc nie jadłam, nie spałam tylko szamotałam się po sieci i krok za kroczkiem doszłam tu. Rozpoczynanie blogowania to jak przeprowadzka do nowego domu. Najpierw z ekscytacją i poruszeniem rozglądamy się ciekawie po wszystkich zakamarkach. Jesteśmy pod wrażeniem nowego i nieznanego. Nie dostrzegamy jeszcze plusów i minusów (bo zawsze takowe są) różnych pomieszczeń. Wyobraźnią dekorujemy ściany i planujemy mini zmiany architektoniczne. A potem powolutku wnosimy mebel za meblem, karton za kartonem, torbę za torbą. Z czasem, jak przybywa coraz więcej sprzętów, zaczynamy oswajać nową przestrzeń. A na koniec robimy parapetówę. Tak się właśnie teraz czuję. Dlatego proszę Was o cierpliwość i wyrozumiałość. Gdy już umoszczę się w blogowym fotelu, będę wznosić nieustający toast za zdrowie moich gości.

WIOSNA

LATO

JESIEŃ

ZIMA